It has come to my attention na may nagpakamatay na naman sa MRT. Wow. It's heartbreaking. Although nakikiramay ako sa kanyang mga naiwan, I can't help but feel sorry rin para dun sa mga taong naabala noong araw na yun ng dahil sa isang selfish act. Ilan kaya sa kanila ang napa-text sa kanilang boss saying "Imma be late" at na-memo for tardiness?
I don't want to judge yung mga nagpakamatay. Buhay nila yun and they can do what they want as they see fit. May mga matinding dahilan sila, o di kaya may something sa utak nang slight kaya nila yun nagawa. Dapat din silang intindihin. Baka pasan nila ang mundo etc.
Pero sana naman na-consider nila yung fact na sa pagtatangka nilang pagpapakamatay eh may mga mapeperwisyong mga utaw. Para po sa kaalaman ng nakararami, ang mga tangkang suicide sa ating public trains ay maaaring nagreresulta sa:
A.) Pagtigil ng byahe at pagka-init ng ulo ng mga pasaherong malelate sa trabaho/eskwela.
B.) Pagka-suspinde ng train driver kahit hindi niya kasalanan, on top of the shock and trauma.
C.) Pagod ng mga maintenance sa paglilinis ng nagkalasog-lasog na laman mula sa riles.
Kawawa naman sila diba? Kung magpapakamatay ka, bakit kailangang damay ang iba? Hindi ba pwedeng ikaw lang ang affected?
Maraming paraan ng pagpapakamatay, mas effective pa sa paghiga sa riles. Kung kailangan mo na talagang mamatay, maraming paraang less messy and less inconvenient sa iba:
A.) Maglaslas ng singit. I'm not sure kung 100% fatal ito but there has to be a major ugat there somehere.
B.) Uminom ng paint thinner, clorox, stagnant water sa flower vase, panis na milk tea.
C.) Death by Nicki Minaj/Ke$ha/Skrillex mashup overload.
D.) Autoerotic Asphyxiation (hmm yesss kinkeh!)
E.) Death by orgasm. I'll research more on this.
Ngunit kung pakiramdam mo talaga eh destiny mo na magkitil ng sariling buhay sa tren, ito naman ang aking maipapayo para sa ikabubuti mo bilang suicidal person at sa ikabubuti ng mga mamamayang mananakay ng tren.
1. Mamili ng train. Sa kasalukyan meron tayong LRT 1 and 2 at MRT. Kung ako ang papiliin ay mas nanaisin ko sa MRT, dahil lamang sa malapit ito sa aking puso. Ang kaibahan lang ng MRT sa LRT ay mas mataas ang platform ng MRT. Mas mababa ang iyong lulundagin kapag sa LRT mo napagpasyahang magpakamatay. At kung sakaling magbago ang isip mo, mas madali kang makakabalik sa platform.
Before doing this step, ask yourself: Wala na bang kwenta ang buhay ko?
2. Matapos makapagdecide kung anong tren ang gusto mong pumunit sa iyong katauhan, mamili naman ng station. Let's assume MRT ang iyong station of choice. Kung nais mo ng maximum exposure talaga, piliin ang Cubao Araneta Station. Pero ang maipapayo ko ay mamili ng mas discreet, gaya ng Magallanes o di kaya Santolan Annapolis, dahil konti lang ang tao doon at konti lang ang makakasaksi sa iyong pagkadurog moment.
But then again, tanungin mo ang iyong sarili: Patapon na ba ang buhay ko? Mas marami pang ibang mas patapon keysa sa akin pero kaya pa nila. Baka naman may pag-asa pa...
3. Mamili ng schedule. Sana naman huwag sa rush hour, dahil marami ang male-late sa trabaho. Para sa akin, mainam na gawin ito bandang 9:45PM, kapag malapit nang magsara ang station. Sa ganitong paraan:
A.) Konti lang ang mga tao.
B.) May choice ang mga maintenance/janitor/first aid/medics kung ire-retrieve ka ba nila ngayon, or iiwan ka munang nakaipit sa gulong ng tren at bukas ka na lang balikan.
C.) Malamang hindi mainit ang riles paghiga mo, nagcool down na dahil gabi na.
More on scheduling: mamalasin ka kung sa araw na balak mong magpakamatay ay may nauna na just minutes before you. This means ititigl ang operation ng train and you have to reschedule. Kung nasa Shaw, Boni or Buendia station ka at may nagpakamatay sa southbound, maaari kang lumipat sa northbound.
There's a bigger chance na mag-trending sa Twitter ang pagpapakamatay mo kung gagawin ito sa panahong tahimik ang bansa. Huwag itong isasabay sa eleksyon o sa laban ni Pacman, o sa expected na pag-come out ni Charice. Lalong-lalong huwag kang sasabay sa Miss Universe.
Muli, magreflect: Ito ba ang solusyon? Paano na ang mga nagmamahal sa akin? What if hintayin ko munang magwakas ang Ina Kapatid Anak?
4. Huwag gumamit ng Stored Value Card, unless 2 pesos na lang ang laman. Dahil alam mo namang wala nang balikan ito, mag-Single Journey ticket ka na lang.
5. Huwag nang magbitbit ng kung-ano anong gamit. Tatagal ka lang sa inspection. Ngunit huwag kalimutang magdala ng ID. Not necessarily government issued or company issued na identification. Actually maimumungkahi ko na magdala ka lang ng glamour photo na iyong favorite, at sa likod ay isulat ang iyong pangalan, address, phone number ng pinakamalapit na kamag-anak, at ang preferred network na gusto mong mag-cover ng iyong story. Ilagay mo na rin, just in case napagtripang gawan ng episode sa MMK or Magpakailanman ang istorya mo, kung sino ang gusto mong gumanap. Iwan ang picture sa lugar na madaling makita. Ito ang gagamitin sa mga news reports. Go for a wacky pic.
6. Isaisip rin po na mabilis man ang takbo ng train, pagpasok nito sa station ito ay nag-iislow down. At dahil diyan, planuhin nang maigi kung saang banda sa riles ka mahihiga. Doon ka pumuwesto sa banda kung saan humihinto ang pinaka-last car. Mabilis pa ang takbo ng tren pag dumaan dito at sure na sure ang pagdaan ng buong tren sa iyong katawan.
Huwag na huwag kang hihiga sa bandang unahan kung saan humihinto ang unang car ng train. Kung dito mo napili humimlay, hihinto ang tren habang nakaipit ka sa gulong, at may malaking chance na buhay ka pa. Maaari kang mareretrieve mula sa riles na buhay pa. Kung walang nakapansin sa iyo at sa pagkaipit mo sa ilalim ng tren, hihintayin mo pa itong makaalis bago ka tuluyang malasog-lasog.
7. Bakit hindi subukang kumaway muna sa CCTV bago man lang lumundag? Sa ganitong paraan, para ka na ring nakapag-goodbye sa lahat ng taong makakapanood ng video clip mo sa Youtube at sa balita. Walang masama kung susubukan po ito.
8. Here are some last minute DON'TS:
A.) Pagsalida o pagkuha ng buwelo o pag-astang lulundag.
B.) I-discuss sa ibang mga pasahero ang plano.
C.) Tumalon kahit napakalayo pa ng tren.
D.) Manghila/Manulak ng ibang pasahero.
9. Kung marami ka pang oras, ayusin ang pagkakahiga sa riles. For maximum damage sa iyong alindog, dapat humiga across, hindi paayon. For a quick death siguraduhin na ang mga gulong ay tatama sa iyong ulo at hindi sa paa, unless gusto mo talagang masaktan.
Timing is everything. You have to have enough time para maiayos ang pwesto sa riles, but not too much at baka may magligtas pa sa iyo. You got a minute to win it.
And then tanungin uli ang iyong sarili? Is this it? Is this REALLY is it?
10. Siguro by this time decided ka na talaga. Wala nang atrasan. Papasagasa ka talaga sa tren. Pakatandaan na sa oras na humiga ka sa riles at madurog na ang iyong bungo, wala nang balikan yun. That means dapat ay nagawa mo na ang mga dapat mong gawin, gaya ng makapag-iwan ng goodbye letter sa mga kaanak, mag-iwan ng pambayad ng kuryente, tubig at cable, at magsoli ng mga hiniram mong USB sa officemate mo noong nangopya ka ng Pitch Perfect.
Don't forget your vague Facebook status and revealing tweets para kapag nabalitaan ng mga friends and followers mo ang ginawa mong pagpapakamatay, may mabasa silang something like a "sign" sa iyong timeline. "See you in hell mga shunga!" or "Better watch Bandila tonight motherfuckers..." ganyan.
Ayan muna po, sana po ay nakatulong ako at nakapagbigay ng liwanag sa mga tanong na maaring gumugulo sa inyong isipan. See you on the news soon!
Joke. Lahat ito ay joke lang. Gaano man kapangit, kagulo, kalungkot, ang buhay ay mahalaga. Ito ay parang pubic hair. Masalimuot. But you just have to deal with it, like everybody else does. Walang problemang nalutas sa pamamagitan ng paghiga sa riles. It just creates more problems.
I'm serious about the paglalaslas ng singit though. Try it! LOL.
No comments:
Post a Comment